De 23e etappe op het eiland Vlieland had een hoog poëtisch gehalte. Zo trok de groep van ditmaal 27 eilandgangers naar de westelijke helft van het eiland, ook wel de Sahara van het Hoge Noorden genoemd. Het zou een zonnige, brandend hete dag worden, maar ook een dag met veel wind. Daarom bracht de reddingsdienst van Vlieland ons naar de verlaten zandvlakte van de Vliehors, waar we met de wind in de rug, naar hartelust begonnen aan een trektocht van circa 9 kilometer.
De koperen ploert, maar ook de straffe wind speelden hun spel op het strand en zo ook met ons, de Sils en Lobkes 
van Vlieland. Elk lichaamsdeel wat buiten ons T-shirt, broek, sok of hoed uitstak werd per uur roder. Mijn lippen brandden van de zon, de wind en het zout. Op het ritme van Brandend Zand (Anneke Grönloh) en de Noordzee (Boudewijn de Groot) jutte ik er lustig op los en trok menig visnet van onder het fluweelzachte, witte zand vandaan. Een prachtig kobalt blauwkleurig stuk visnet (de echte jutter weet goed welke kleur ik bedoel) lag voor het oprapen.
Ik zag mogelijkheden om van dit materiaal een kobaltkleurig windjack c.q windstopper te weven, daartoe geïnspireerd door het enthousiaste verhaal van de organisatie uit Pieterburen die ons ’s ochtends vertelde dat er (confectie)artikelen van vispluis en visnet worden gemaakt. Ik garandeer degene die stoere outdoorkledij van dit materiaal weet te maken een grote toekomst en ik zal de eerste koper zijn!
Zo werd het strand schoner, het zand heter en witter en bereikten we het stadium van ‘well done’ rond de klok van vieren. Ik hallucineerde tegen die tijd en zag letters in het zand geschreven. “Lippen branden van verlangen” las ik en mijn brein vulde naadloos aan “naar water”. Het waren bandensporen van de Vlielandexpress met daarin een gedicht verwerkt. Hoe mooi die flarden van een gedicht in het zand. Woorden die al zoetjesaan verstoven onder het zand en op andere stukken nog net leesbaar waren. “De wind maakt ruimte en in vrijheid kan ik van je houden”.
Kijk, dat zijn nog eens zinnen waarop je tijdens de Boskalis Beach Cleanup Tour lekker kunt kauwen.
Wat is Vlieland een ontzettend mooi, ruig natuureiland! Daarover waren we het na afloop meer dan eens. En wat een geweldige manier om dit verlaten woestijnstrand van Vlieland voor een dagje als nomaden te mogen doorkruisen. We haalden 530 kilo plastic en andere zooi van het strand.
Dit blog is geschreven door: Monique Beute