Nu ja, dat lijkt alleen maar zo. Ze hebben geen oorschelpen. Dat zou maar afremmen bij het zwemmen. En goede zwemmers zijn het: een retourtje Waddenzee – Schotland is geen enkel probleem. Wel hebben ze een prima gehoororgaan met een gehoorgang die ze onder water met een klepje afsluiten. Lage tonen kunnen ze tot op kilometers afstand horen, hoge tonen dragen minder ver.
Hoe vriendelijk grijze zeehonden er ook uit zien, vergis je niet: het zijn de grootste roofdieren van de Noordzee. Ze kunnen wel 3 meter groot worden en hebben gevaarlijk scherpe tanden. Voor het opsporen van een prooi gebruiken ze hun oren én hun snorharen. Daarmee kunnen ze bewegingen in het water nauwkeurig waarnemen tot op 100 meter afstand. Ze eten met name vis, maar ze zetten hun tanden ook wel eens in een bruinvis (een walvisachtige).
Deze stoere zeehond staat zijn mannetje dus wel op de Noordzee. Ze hebben er maar eigenlijk maar een vijand; de mens. Op jacht naar vis, willen ze zelf nog wel eens in een vissersnet belanden. Of ze spelen met een ronddrijvend stuk afval en raken er in verstrikt. Hierdoor kunnen ze minder goed zwemmen en dus minder vis kunnen vangen, waardoor ze verzwakken en uiteindelijk sterven.
Meer weten?
Stichting De Noordzee op weg naar een schone zee >
Allerlei informatie over de zeehonden van de Waddenzee en Noordzee op ecomare.nl >
Stichting De Noordzee en duurzame visserij >