Linde van Asperen: elke dag aan zee
Linde van Asperen is geboren en getogen in Oosterwolde in Friesland. Tegenwoordig woont ze op Vlieland, dus ze ziet de zee elke dag. “En elke dag is deze weer anders, dat maakt het zo uniek en mooi. Het is heerlijk om met de hond een strandwandeling te maken, lekker met de wind in je gezicht, met op de achtergrond het ruizen of bulderen van de zee! Of ’s avonds met ondergaande zon te genieten van de prachtige kleuren.”
Linde fotografeert met passie, en altijd een lach op haar gezicht. Wat zijn kenmerken van een goede foto? “Rechte horizon – je oog moet ernaar getrokken worden – je blijft ernaar kijken – geen onbedoelde onscherpten – contrast – niet te veel bewerkt.” Ze doet veel bruidsfotografie, en fotografeerde ook verschillende etappes van de Boskalis Beach Cleanup Tour. “Wat fantastisch om te zien hoeveel vrijwilligers daarop af komen. Ik merk op Vlieland dat mensen zich steeds meer bewust worden van zwerfafval en de vervuiling van de zee, en dat ze zelf vaak het strand opruimen.”
Marianne Tiel: in een goede foto zit muziek
Het tweede jurylid is Marianne Tiel. Wat voor haar een goede foto is? “In een goede foto zit muziek. Ik ben benieuwd of ik dat tussen de inzendingen ga vinden!”
Marianne is als geen ander bekend met Stichting De Noordzee, want ze was in 1977 een van de eerste betaalde medewerkers van de Werkgroep Noordzee (WgNz) bij de Waddenvereniging. “Wat een eer om aan de wieg te staan van de stichting, en nu ook betrokken te zijn bij het 40-jarig jubileum! Ik herinner me die tijd nog goed. In 1979 kreeg ik gezelschap van Henk van Hoorn, die zijn vervangende dienstplicht uitoefende. Samen coördineerden we de WgNz vanuit een zolderkamer op het Waddenhuis. In dat jaar organiseerden we ook een internationaal seminar met als naam: “The North Sea and its environment, uses and conflicts”.
In 1980 verhuisde het kantoor naar Amsterdam en werd de werkgroep officieel Stichting De Noordzee. “Ik herinner me levendig de enthousiaste werkgroepleden, mannen en vrouwen, afkomstig uit allerlei vakgebieden. De Noordzee als ecosysteem was in die tijd voor veel mensen nogal abstract, dat is nu anders denk ik. De WgNz was netjes: met gedegen publicaties, juridische procedures tegen riskante oliewinning, dat soort werk. Maar nog onzichtbaar voor het grote publiek. In 1981 verhuisde ik terug naar het noorden en stortte ik mij halsoverkop in een nieuwe baan, niet wetende hoeveel heimwee ik nog naar de WgNz zou krijgen…”
Martine Geijsels: surficoon en dichteres
De Scheveningse Martine Geijsels reist de hele wereld over, op zoek naar de mooiste surfplekken. “Ik surf alle oceanen en zeeën van de wereld, maar de Noordzee blijft mijn grootste liefde. Ik voel de meeste connectie met haar, omdat ze zichzelf met zoveel verschillende emoties bij ons op het strand gooit.”
“Wat ik zoek in een foto is: een juiste compositie, verbeeldingskracht en het oproepen van een gevoel.” Martine is professioneel surfer, spiritueel vrijheidsguru en schrijft daarnaast gedachten en gedichten. Meer over Martine valt te zien en te lezen op haar Instagrampagina. Ze werkt op dit moment aan haar eerste bundel. “Ik vond het leuk mee te werken aan deze fotowedstrijd, omdat ik bij Stichting De Noordzee oprechte passie en loyaliteit voor de natuur zie. De stichting helpt onze zee zo mooi mogelijk te blijven voortbestaan.”
Zita Veugen: hoe het voelt aan de Noordzee
Als campaigner bij Stichting De Noordzee was ook Zita Veugen betrokken bij de fotowedstrijd. “Al zolang ik me herinner is de Noordzee onweerstaanbaar voor me. Oog in oog met de zee voel ik me een paar centimeter groter. In de winter wil ik ernaartoe rennen en in de zomer wil ik erin springen. Voor de allerbeste Noordzeefoto ben ik daarom op zoek naar een originele compositie, maar een herkenbaar Noordzeegevoel.”
Deze fotowedstrijd wordt mede mogelijk gemaakt met steun van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedsel.