Hoe door de gangen wandelen door de deining een uitdagende, maar hilarische onderneming is;
Hoe de zee eindig en oneindig tegelijk is;
Hoe spannend het is om met z’n allen live naar (veelal toch redelijk saaie) onderwatervideo’s te kijken, in afwachting van iets spectaculairs.
Hoe de crew geduldig wacht op de eetbel, maar dan ook meteen klaarstaat met een bord;
Hoe snel je went aan een uitzicht van uitsluitend zee en horizon;
Hoe iedereen als een soort wervelwind in 25 minuten eet en afruimt;
Hoe Zita en Jip dan elke keer verdwaasd boven een leeggetrokken tafel achterblijven, met nog een halve rijstwafel met chocoladepasta in de hand;
Hoe blauw de zee is;
Hoe niemand behalve Jip en Zita het koud lijkt te hebben;
Hoe je gehecht kunt raken aan een zwerm kleine mantelmeeuwen en drie jan-van-genten die dagenlang rond het schip vertoeven;
Hoe Zita niet kan stoppen met foto’s van de zee maken, en haar fotostream uitsluitend uit blauw en grijs en zon (en blije selfies) bestaat;
Hoe iedereen uitkijkt naar de enige avond dat er een biertje gedronken mag worden;
Hoe mooi de zee is.
Lees hier de eerste blog van Jip en Zita tijdens de expeditie.