Sinds een aantal maanden na een tussenpauze van 15 jaar waarin ik bij het Havenbedrijf Rotterdam en bij Stichting Pro Sea gewerkt heb – ben ik weer terug op het honk bij Stichting De Noordzee. Eén van de projecten waar ik in mijn vorige leven bij Stichting De Noordzee flink de schouders onder heb gezet was het onderwerp Persistent Floaters. Dat zijn bijvoorbeeld palmolie, paraffine en iso butyleen. Deze stoffen moesten onder een strenger regime gaan vallen binnen Annex II van Marpol. Dat is de bijlage van het wereldwijde verdrag dat de lozing van chemicaliën reguleert bij de IMO, de Internationale Maritieme Organisatie van de VN.
Maleisië Zo vond gelukkig ook de Nederlandse overheid. En het toenmalige Ministerie van Verkeer en Waterstaat heeft een aardig robbertje moeten vechten om de floaters hoog op de IMO agenda te krijgen en te zorgen dat er strengere lozingsvoorschriften zouden gaan gelden. Een coalitie onder leiding van Maleisië probeerde tot het laatste moment om de zaak tegen te houden. Nóóit hoor je Maleisië in IMO verband, maar toen dus wel, want Maleisië is een van de topproducenten van palmolie.
Victorie Maar, victorie voor het zeemilieu: het voorstel kwam erdoor en voortaan zouden de meeste Persistent Floaters, in ieder geval palmolie, alleen onder zeer strenge voorwaarden (met bepaalde vaarsnelheid, onder de waterlijn en alleen een beperkte hoeveelheid ver uit de kust) in zee geloosd mogen worden. Tja, soms, héél soms bereik je met een aantal mensen écht iets voor de zee. Of hebben we te vroeg gejuicht ?
Zeezwaaien Want, wat schetst mijn verbazing, nu 15 jaar later: het gonst van de incidenten met paraffine (een onwelkome gast op de Nederlandse stranden) en nu recentelijk ook een grootschalig incident met, jawel, met palmolie besmeurde vogels in Zuid Engeland. Het zeezwaaien, ofwel de haven verlaten om snel de tanks te spoelen op open zee, blijkt aan de orde van de dag. De incidenten laten zien dat men zich daarbij niet aan de regels houdt.
Onwillig kind Ik ben inmiddels ook vader geworden en de scheepvaart doet mij zo langzamerhand denken aan een onwillig kindje dat zich maar niet aan de regels wil houden. Gelukkig heeft mijn dochtertje thuis ondertussen best wel oortjes naar wat wel en niet mag. Maar hoe zit dat met onze scheepvaart? Is dit nu een volwassen sector die zich bewust is van de wereld om zich heen en de regels die daar gelden? Moeten we nu maar eens gaan kijken hoe een moeilijk opvoedbare sector op andere gedachten gebracht kan worden? En, het cliché klopt, het zou fijn zijn als mijn dochter straks geen troep meer op het strand vindt wat daar niet hoort. Maar, dat geldt natuurlijk voor iedereen die graag een schoon strand ziet. Nu en straks. Auteur: Edo Donkers, Projectleider scheepvaart
Zie ook: http://www.thisiscornwall.co.uk/Seabirds-oil-washed-Devon-Cornwall-coast/story-18022589-detail/story.html#axzz2KCiaXTxR http://www.bbc.co.uk/news/uk-england-dorset-21275648 http://www.mirror.co.uk/news/uk-news/english-channel-bird-deaths-polluting-1569607