Vandaag was de eerste dag van een tweedaagse conferentie in Londen over Green Shiprecycling. De meeste oude zeeschepen worden niet green gerecycled maar onder vervuilende en onveilige omstandigheden gesloopt op stranden in Azië. Omdat het staal van een schip waarde heeft, worden er hoge prijzen betaald voor oude schepen. Het milieu en de werkers op de stranden betalen hiervoor de échte prijs.
Wereldwijd zijn er slechts een handvol rederijen die schepen op een verantwoorde manier laten ontmantelen, zoals MAERSK of Wallenius Wilhelmsen. De meeste scheepseigenaren zwichten voor de Topdollar’ prijzen die de slopers in Pakistan, India en Bangladesh bieden.
It is a dirty business, nobody wants to bear the costs for green recycling and thats the brutal truth. Aldus een handelaar in oude schepen. Ondanks deze harde werkelijkheid zien de mensen uit de sector wel in dat er dingen moeten veranderen. Morgen presenteer ik onze plannen om ladingeigenaren met een publiek profiel, zoals bijvoorbeeld IKEA, Phillips of Unilever, een groene lijst met verantwoorde scheepvaartbedrijven voor te leggen zodat ze kunnen kiezen voor de beste rederijen voor het transporteren van hun goederen.
Topdollar prijs voor oude schepen
leestijd: < 1 minuut