Vis eten met een schuldgevoel?

Volgens Ray Hilborn hoeft dat helemaal niet. In een ingezonden brief in de New York Times schrijft hij dat we met een gerust geweten vis kunnen eten. De apocalyptische voorspelling dat er geen vis meer is in 2048 als we zo doorgaan, klopt niet. Maar dat wisten we al, want dat heeft hij samen met de auteur van het apocalyptische artikel (Boris Worm) in een gezamenlijk vervolgartikel in 2009 in Nature vastgesteld.
Maar Hilborn stelt mij verder niet zo gerust. Hij haalt voorbeelden uit de Verenigde Staten aan om te illusteren dat het juist beter gaat met de visstanden in plaats van slechter. Gelukkig dat het in de VS nu een stuk beter gaat! En dat is, zo geeft Hilborn ook zelf toe, dank zij de stricte regels van de Magnuson Visserij wetgeving. Dat toont aan dat herstelprogramma’s ook effectief kunnen zijn.
Helaas is de VS niet helemaal vergelijkbaar met de meeste plekken elders ter wereld. Verreweg de meeste visserijen zijn nog behoorlijk ongereguleerd. En ook in Europa kan de regelgeving nog niet tippen aan die van de VS.
Hilborn schrijft verder:
“De soorten die wereldwijd overbevist zijn vallen in twee categoriën: de migrerende soorten zoals tonijn, die door internationale vloten worden gevangen, en bodemvis zoals kabeljauw en platvis. Die worden gevangen in ‘gemengde visserijen’ waar het onmogelijk is de ene soort zonder de andere te vangen. En we weten ook weinig over de duurzaamheid van de vis die gevangen wordt in de meeste delen van Azie en Afrika.
De Atlantische blauwvintonijn is een typisch voorbeeld van een bedreigde migrerende soort. De aantallen zijn ver beneden het doel wat is gesteld door de internationale commissie voor de bescherming van Atlantische tonijn (ICCAT). Ook de vangsten in de Oostelijke Atlantische zee zijn te hoog. Veel haaiensoorten vallen in deze categorie. Maar migrerende soorten als albacore en skipjack tonijn die onder Amerikaans beheer vallen zijn niet bedreigd”.
Dus nog steeds geldt dat veel vissoorten nog absoluut met rust gelaten moeten worden. En los van de visstand: er zijn ook nog veel vangsttechnieken die behoorlijk milieu-onvriendelijk zijn. Dat telt ook mee als je duurzame vis wil eten. Mocht je het allemaal niet meer weten: de VISwijzer en goedevis.nl is nog steeds een prima hulpmiddel om er achter te komen welke vis OK is. Dus daarmee kun je met een gerust geweten vis eten.