Visserijraad: gemengde gevoelens

Brussel, 15 December 2010. Na lang onderhandelen heeft de Visserijraad van Europa een overeenkomst bereikt over de TACs en quota voor 2011. De raad volgt deels het voorstel van de Europese Commisie. Maar voor verschillende soorten snijdt de Visserijraad onvoldoende in de visvangst. In sommige gevallen staan ze zelfs een toename in de hoeveelheden toe. Hiermee negeren ze de adviezen van de visserijbiologen en brengen een aantal kwetsbare visserijen in gevaar.
De beslissing van de Visserijraad om voor een aantal belangrijke soorten flink te snijden in de TAC’s juicht Stichting De Noordzee toe. Zo zijn ze overeengekomen dat er van sommige bestanden van kabeljauw en haring meer dan 25% minder gevangen mag worden. Van blauwe wijting mag zelfs 80-90% minder opgevist worden. Dit is belangrijk omdat dit bestand dreigt in te storten. De voor Nederland belangrijke bestanden van schol en haring zijn gegroeid. Daar mag nu meer van gevangen worden.
De ministers hebben ook ingestemd met een uitbreiding van de zogenaamde ‘pulsvisserij’ in Nederland. Dit is een experimentele visserij waarmee door zachte elektrische schokjes de vis wordt opgeschrikt van de bodem. Het is een veelbelovend duurzaam alternatief voor de traditionele boomkor. Maar, er moet nog meer onderzoek aan gedaan worden, voordat de techniek echt toegelaten kan worden. Om de pulsvisserij een serieuze kans te geven steunden Stichting De Noordzee en het Wereld Natuurfonds het verzoek van de sector om deze visserij uit te breiden.
Op andere punten heeft de Visserijraad een aantal beslissingen genomen die desastreus zijn voor de betreffende visserijbestanden. Zo zijn ze voor een aantal haring- en kabeljauwbestanden die op instorten staan slechts een vermindering van 25% overeengekomen. En dat terwijl de visserijbiologen volledig sluiting van de visserij hadden geadviseerd.
Concluderend kunnen we zeggen dat de visserijministers toestaan dat verschillende belangrijke bestanden ook in 2011 overbevist zullen worden. Op deze manier zal het lastig worden om de Europese verplichting van een Goede Milieutoestand in 2020 te halen.