Wat ligt er nu weer op het strand?

Ons strand ligt vol met schelpen. De schelp die je hier ziet is het huisje van een wulk. De wulk is een zeeslak met een grote, kegelvormige schelp. Vaak is deze schelp beige met donkere banden, vlekken of lijnen. De mondopening is ovaal en de schelp heeft brede, golvende ribben en groeilijnen. Oude, vaak verkleurde schelpen spoelen vooral aan na een storm. Slechts zelden spoelt er een levende wulk aan. Lege wulkenschelpen kunnen dienen als huis van heremietkreeften. Zo helpt de natuur elkaar een handje.

Je zal veel schelpen tegenkomen tijdens een cleanup. Schelpen zijn natuuritems en horen daarom gewoon thuis op het strand. Ruim deze dan ook niet op, maar laat ze lekker liggen.

Wist je dat wulken eieren leggen? Wulken leggen hun eieren in grote pakketten van aan elkaar geplakte eizakjes op de bodem van de zee. In deze zakjes zitten de eitjes. Deze zakjes noemen we ook wel eikapsels. Deze spoelen aan en kun je op het strand tegenkomen. Een eikapsel is een soort doosje waarin de embryo zich gedurende lange tijd ontwikkeld.

Deze eikapsels worden vaak aangezien als plastic, afval dus. Maar dat is het zeker niet! Laat deze eikapsels dan ook vooral liggen waar je ze hebt gevonden.

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten is onze Noordzee rijk aan verschillende bijzondere dieren. Deze kunnen dan ook regelmatig aanspoelen op het strand. Soms in zijn volledige staat en soms wat aangetast.

Wat je hier ziet is een slangster; de gewone slangster om precies te zijn. De slangster is een zeester met een mooi, rond lijfje. Op dit lijf is een prachtig, reliëfachtige tekening te zien. Het dier heeft vijf smalle, ronde pootjes. Daar zie je bij deze nog ietwat van terug. Een slangster is vaak oranje, grijsroze of bruin. Net als deze die aangespoeld is op het strand.

Ook zeesterren komen af en toe voor op het strand. Prachtig (om naar te kijken ;)!)

Misschien heb je dit wel eens op het strand zien liggen en dacht je: wat een hoop zeewier, maar dat is het niet. Dit is het harig mosdiertje, maar het lijkt akelig veel op wier. Het belangrijkste verschil, zoals de naam al verklapt, is dat deze pluizenbol een diertje is en geen alg zoals zeewier. Én het struikje dat je ziet liggen is niet zomaar één diertje, maar een hele kolonie. De mosdiertjes zelf zijn heel klein, zo’n halve millimeter groot, en groeien dus op elkaar.

Twee jaar geleden lagen de stranden bezaaid met mosdiertjes en dat gaf een onaangename geur. De overspoeling was een unieke gebeurtenis en veel strandgangers kunnen zich de stank nogal wel herinneren.

Wat je hier ziet zijn zogenoemde ‘zeepokken’. Deze kleine schepsels vallen in dezelfde familie als krabben en kreeften. Ze beginnen hun leven als mobiel eenogig larfje, voordat ze zich met hun kop vastplakken op een harde ondergrond en een harde schaal om zich heen vormen. Met hun kleine pootjes kunnen ze nog net uit hun schaal kruipen om voedsel te verzamelen.

Zeepokken settelen zich voor de rest van hun leven op dezelfde plaats. Het liefst is dat een plek waar genoeg plankton voorbij komt drijven, wat ze met hun pootjes naar binnen kunnen wapperen. Als heel veel zeepokken zich op een en dezelfde plek vestigen, kunnen de huisjes steeds hoger worden. Dat is voordelig, want degene met het hoogste huisje heeft het eerst het lekkerste plankton te pakken.

Deze gekke ‘schillen’ lijken misschien op het eerste gezicht op stukken verpakkingsmateriaal, maar dat zijn ze zeker niet. Dit zijn de eitjes van de grote tepelhoren, een zeeslak die in onze Noordzee voorkomt.

De tepelhoren zet haar eitjes af op de bodem van de zee. Met behulp van een mengsel van zandkorrels en slijm plakken de eitjes zich op deze indrukwekkende manier aan elkaar. Door een storm zijn de eitjes losgekomen van de bodem en aangespoeld op het strand. Als dit niet zou zijn gebeurd, zouden er na een paar weken babytepelhorens uit zijn gekropen. Maar helaas!

Heb jij je nog niet ingeschreven voor de Boskalis Beach Cleanup Tour? Doe dat dan nog snel! Etappes – Boskalis Beach Cleanup Tour