Deze maand vond in Thailand de 16e editie van de Convention of International Trade of Endangered Species (CITES) plaats. Tijdens deze internationale bijeenkomst wordt middels onderhandelingen tussen landen bepaald welke diersoorten bescherming van internationale handel nodig hebben. En dit jaar was een groot succes voor de wereldwijd bedreigde kraakbeenvissen.
Haringhaai
De oceanische witpunthaai, de haringhaai, 3 soorten hamerhaaien en 2 soorten mantaroggen zijn opgenomen in bijlage II van het verdrag, wat inhoudt dat de internationale handel van deze soorten voortaan gereguleerd zal worden. Voor de haringhaai (Lamna nasus), een soort die voorkomt in onze eigen Noordzee, was dit hard nodig. Want ondanks het Europese vangstverbod wat sinds 2010 voor de soort geldt, wordt de haringhaai nog steeds gevangen door landen buiten Europa en loopt de populatie hard terug. Dit is problematisch, omdat kraakbeenvissen belangrijk zijn voor het hele ecosysteem. Regulatie van de handel is een grote stap voor de conservatie van soorten, maar om verdere afname van haaien en roggen tegen te gaan is ook management van de visserij en onderzoek naar herstelmogelijkheden nodig.
Haaienonderzoek
Om te bepalen wat er precies voor de Noordzee gedaan kan worden doe ik, als afstudeerstage, onderzoek naar nationale maatregelen die Europese lidstaten kunnen ondernemen om de bestanden van kraakbeenvissen in de Noordzee beter te beschermen tegen uitsterving. De Noordzee telt zon 20 soorten haaien en roggen en daarvan is meer dan de helft bedreigd door gerichte visserij en bijvangsten. En door het gebrek aan kennis, wat nog steeds heerst, is het moeilijk om het probleem aan te pakken. De verantwoordelijke landen rondom de Noordzee moeten zich daarom inzetten om meer onderzoek te doen naar de hoeveelheid specifieke haaien en roggen die jaarlijks sterven, naar de biologie van deze dieren en vervolgens zouden zij nationale beschermingsmaatregelen moeten invoeren. Dergelijke lokale maatregelen zouden, samen met een blijvende hulp vanuit Europa, een grote toevoeging zijn aan de globale aanpak, zoals het dit keer zo succesvolle CITES.
Auteur: Linda Planthof